คนเราเมื่อได้ถูกความริษยามันเข้าครอบงำแล้ว มันก็ยากที่จะมองเห็นความถูกต้องได้
~•~•~
[ม่านฝุ่น]:กูชักจะเชื่อแล้วล่ะนะ ว่ามึงมันเกิดมาพร้อมกับความเฮงซวยเหมือนอย่างที่ลุงดนัยได้บอกกับกูมาตลอดจริงๆ
[ต้นหนาว]:ก็ไม่คิดที่จะปฏิเสธหรอกนะ แต่คนที่มันเกิดมาพร้อมกับความเฮงซวยอย่างผม มันก็เหมาะกับคนเฮงซวยแบบพี่ดีไม่ใช่รึไง?
[ปลายฝน]:ตอนแรก ฉันก็หลงนึกว่าแกคงจะไม่ได้เป็นเหมือนอย่างที่พ่อบอกเอาไว้ แต่ว่าตอนนี้...ฉันว่า ฉันคงจะคิดผิดไปเองจริงๆสินะ
ร่วมด้วย
[ศรัณย์]:ก็กูรักของกู กูไม่สนหรอกนะว่ามันจะรักใคร ในเมื่อเค้าเองก็ไม่ได้รักมัน แล้วมันจะผิดตรงไหนถ้าเกิดว่ากูจะจีบมันน่ะ
[นพเก้า]:เมื่อไหร่มึงจะหยุดพูดสักทีห๊ะว่ามึงรักมันน่ะ ทำไมวะ แค่เพียงมึงรู้ว่ากูเองก็รักมึงอยู่เหมือนกัน มึงจำเป็นที่ต้องทำถึงขนาดนี้เลยรึไง
06-12-62 come back
(เรื่องก่อนก็ยังแต่งไม่จบ ก็ยังอยากจะมาเปิดเรื่องใหม่ไปอีก คริคริ)
@jiminny95 ฝากด้วยค่ะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น